Mickey Spillane – İkinci Darbe

Adamın vaziyeti duman, hesabı tamam sayılırdı. Kendi de farkındaydı bunun. Şekilsiz bir külçe gibi yılğıldığı yerde insan olduğunu belirten tek şey, gözlerin hala katı katı ışıldadığı kanlı bir yüzdüç Kısa, hıçkırıklarla tıkanıyormuşcasına soluklar koyuverirken, bağırsaklarının dışarı fırlamasını önlemeye çalışır gibi, iki eliyle karnını bastırıyordu. Bana karşı kullandığı bıçak, önünde, yetişebileceği bir yerdeydi ama, tekrar bir hamle yapmayı düşünmüyordu anlaşılan. Bütün umudu, kaybettiğim kanla ondan önce ölmem ihtimaliydi. Fakat bu ihtimalin gerçekleşmeyeceğini de biliyordu.